پله‌های این آپارتمان به جهانی متروک می‌رسد
کلید می‌اندازم قفل می‌چرخد
به خانه‌ تنها در خویش فرو رفته سلام می‌دهم

قرار روزهای بی قراریم!
کجای آسمان ببینمت؟
من از جست و جوی زمین خسته‏ ام…

زندگی دور کردن تو بود از من