لاموزیکا دومین

آگوست

نمایشنامه ی “لاموزیکا دومین” نوشته ی مارگریت دوراس، برای اولین بار با ترجمه تینوش نظم‌جو از نشر نی روانه بازار شد.

مطمئناً خواندن نمایشنامه یکی از جذاب ترین بخش های کتابخوانی است، به خصوص برای دوست داران و اهالی هنر. شاید یکی از دلایل دوست داشتنی آن این باشد که شما را از همه طرف با مسیر داستان آشنا می کند و بر خلاف سایر نوع کتب نیازی نیست تنها به اول شخص و یا سوم شخص بودن رضایت بدهید.

* موضوع این نمایشنامه چیه؟

موضوعیت این نمایشنامه برای خیلی هایمان آنقدر ملموس و قابل لمس است که با خواندن هر جمله اش می شود پرتاب شویم به یک بخش از تاریخ زندگی امان. یک جاهایی حسرت می خوریم، بغض می کنیم و آرام آرام فراموش می شویم.

این نمایشنامه زندگی یک زوج از هم جدا را نشانمان می دهد، زوجی که با عشق و علاقه ی قلبی به وصال هم رسیدند و بعد از مدتی عشق آتشینشان جای خودش را به نفرتی عمیق می دهد.

مرز باریک بین عشق و نفرت را می شود به وضوح در این نمایش دید.

بخشی از نمایشنامه را با هم می خوانیم:

زن: اون دوره از زندگی‌مون بیشتر اوقات تو فکر مرگ بودم. از اون موقع فکر مردن توی من جا گرفت.[مکث]

پاریس توی هتل نشسته بودم و داشتم فکر می‌کردم چه جوری می‌تونم این رو ازت بخوام.. چه جوری می‌تونم باهات صحبت کنم. اون مرد وارد هتل شد. یادم نیست اون قبلش پشت بار نشسته بود یا نه٬ ولی فکر نمی‌کنم. خیلی زود اومد پیش من٬ باهام حرف زد٬ خیلی زود. سر میزم نشست.

خیلی زود خیلی دیر شده بود.

این نمایشنامه سال گذشته در تئاتر شهر به کارگردانی محمدصادق ملکی به روی صحنه رفت؛ البته با کیفیت نامطلوب که کمی دوست داران این نمایشنامه را رنجاند.