طاهره، طاهره عزیزم

جولای

غلامحسین ساعدی نویسنده ی مشهور و معاصر تبریزی تبار، نامه هایی را برای -طاهره- کسی که بیش از هر چی دوستش داشته، در فواصل سال های ۱۳۳۲ الی ۱۳۴۵ نوشته است. چیزی حدود ۱۳ سال!

حالا پس از گذشت ۴۴ سال برای اولین بار در سال ۸۸ این نامه ها با عنوان “طاهره، طاهره عزیزم” از نشر مشکی منتشر شده اند.

هم اکنون نیز این مجموعه چاپ دوم خود را پشت سر گذاشته است.

این نامه ها که نویسنده آن ها را از دوران نوجوانی اش، زمانی که ۱۵-۱۶ سال بیشتر نداشته و دل در گرو دختری تبریزی داشته است شروع به نوشتن کرده است.

در بخشی از این نامه ها می خوانیم:

طاهره ی عزیزم

تو اگر تا دیروز محبوب و عزیز دل من بودی، امروزه روز علاوه بر اینها دوست یکرنگ و فداکار من هم هستی. تو خیلی چیزها یاد خواهی گرفت، کتاب ها خواهی خواند. زیرا برای مجاهدت در راهی که پیش گرفته ایم بیش از همه دانایی لازم است و آگاهی. و من که حالا برای چندمین بار از تو جدا می شوم تا باز با کاغد و قلم در بیفتم این امید را هم دارم که تو پناه همیشگی من باز به انتظار من خواهی نشست.

به امید روزی که تلاش های ما پر ثمر گردد.

دست ات را می بوسم.

البته به گفته ی اهالی کتاب این نامه ها که روایتی نا تمام است به احتمال زیاد بخش عمده اش از بین رفته است. چرا که خود نویسنده به فاصله ی زمانی کم بین نامه ها اشاره دارد، در حالی که چنین چیزی عملاً وجود ندارد. و نکته بعدی اینکه این نامه ها بدون هیچ دلیل و نمایان شدن اتفاقاتی پایان گرفته است.