میرا

ژوئن

میرا نوشته ی کریستوفر فرانک با ترجمه ی لیلی گلستان است که برای اولین بار در سال ۵۴ از نشر بازتاب نگار منتشر شد. این مجموعه در سال ۸۴ پنجمین سری چاپ خود را پشت سر گذاشت و سپس مجوز چاپ و نشرش لغو گردید.

* موضوع داستان چیه؟

میرا یعنی تجلی جمعیت؛ شاید بهتر باشد اینطور توضیح بدهیم، اینکه در “میرا” سعی بر این شده است که یک آرمان شهر به تصویر کشیده شود. در این آرمان شهر فردیت معنایی ندارد و هر کس سعی بر این دارد تا خود را در قالب جمعیت بروز دهد.

به زبان ساده تر اینکه در این شهر افراد از تنهایی و تاریکی به دورند و در خانه های شیشه ای زندگی می کنند، آنها مجبور هستند تا همراه جمع باشند و برای سایرین خاطرات و لطیفه های خنده دار تعریف کنند و خود و دیگران را از پلیدی حفظ کنند.

البته یادمان باشد که این یک داستان تخیلی است!

مثلاً این پاراگرف نشان دهنده ی عدم پذیرش تنهایی و فردیت را نشانمان می دهد، بخوانید:

ما یک خانه معمولی داریم با دیوارهای شفاف تا چهار نفر ساکن آن هیچگاه نتوانند خود را از چشم دیگری پنهان کنند. به این ترتیب تنهایی مغلوب می‌شود زیرا چنانکه همه می‌دانند بدی در تنهایی خفته‌است.

صفحه ۱۹

بخشی از کتاب را با هم می خوانیم:

به تو یاد خواهند داد که هروقت تنها شدی از ترس فریاد بکشی، یاد خواهند داد که مثل بدبخت ها به دیوار بچسبی، یاد خواهند داد به پای رفقایت بیافتی و کمی گرمای بشری گدایی کنی. یادت خواهند داد که بخواهی دوستت بدارند، بخواهی قبولت داشته باشند، بخواهی شریکت باشند. مجبورت خواهند کرد که با دختر ها بخوابی، با چاق ها، لاغر ها، با جوان ها، با پیرها.
همه چیز را در سرت به هم می ریزند، برای اینکه مشمئز شوی، مخصوصا برای اینکه مشمئز شوی. برای این که از امیال شخصیت بترسی، برای اینکه چیزهای مورد علاقه ات استفراغت بگیرد. وبعد با زن های زشت خواهی رفت و از ترحم آنها بهره مند خواهی شد و همچنین از لذت آن ها، برای آن ها کار خواهی کرد و در میانشان خودت را قوی حس خواهی کرد، و گله وار به دشت خواهی دوید، با دوستانت، با دوستان بی شمارت، و وقتی مردی را می بینی که تنها راه می رود، کینه یی بس بزرگ در دل گروهیتان به وجود خواهد آمد و با پای گروهیتان آن قدر به صورت او خواهید زد که چیزی از صورتش باقی نماند و دیگر خنده اش را نبینید، چون او می خندیده است.